وقتی ۲۰۰ کشور جهان حتی عراق و پاکستان به گروه ویژه اقدام مالی پیوستند بحث مسئولین داخلی چیست؟!
چرا وقتی هیچ ایده خاصی نداریم، تلاش می‌کنیم با همه دنیا متفاوت باشیم و خودمان را از همه امکانات اقتصادی دنیا محروم کنیم
ایران قبل از قرار گرفتن در لیست سیاه در زمینه نقل و انتقالات مالی محدویت‌های زیادی داشت که در حال حاضر این محدودیت‌ها، بیشتر می‌شود.
با تصویب نکردن FATF روابط بین‌المللی ایران سخت‌تر می‌شود. به عنوان مثال ماسک هم نمی‌توانیم وارد کنیم و حتی کشورهای دوست مانند چین و روسیه هم نمی‌توانند در این زمینه به ایران کمک کنند. چین و روسیه از قبل توصیه کرده بودند اگر ایران در لیست سیاه قرار بگیرد، معامله با ایران سخت‌تر می‌شود، لذا مشخص است حتی به دوستان هم، اعتماد نداریم.
یکی از تبعات این قضیه سخت شدن شرایط زندگی ایرانیان خارج از کشور است. واقعا نمی‌دانم چرا باید در مورد مسائل بین‌المللی تا این اندازه محدود فکر کنیم و برای خودمان مسئله درست کنیم! در هر صورت با توجه به قرار گرفتن در لیست سیاه برگشت ایران به روال عادی سخت‌تر و طولانی‌تر، می‌شود.
در ایران عده‌ای از محدود بودن اقتصاد و تحریم، منافع خاصی دارند، بنابراین اگر به اقتصاد جهانی بپیوندیم و رفتارمان عادی باشد منافع آنها از بین می‌رود. لذا این گروه‌ها برای حفظ منافع پشت برخی ایده‌ها پنهان می‌شوند که این اقدام به نفع اقتصاد ایران، نیست.
کسی‌که تصمیم گرفته به لیست سیاه بپیوندیم و یا تلاش کرده که FATF تصویب نشود، در مورد تبعات منفی قرار گرفتن ایران در لیست سیاه مسئول است. البته معمولا در کشور شخص خاصی مسئول نیست و به هرکس که نگاه کنید می‌گوید کی بود کی بود، من نبودم!!!
در قضیه تصویب FATF دولت و مجلس می‌گویند، موافق هستیم اما به صورت ناگهانی مرجعی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید مخالف پیوستن به گروه ویژه اقدام مالی هستیم. یکی از مشکلات کشور، قرار گرفتن امور دست شوراهایی است که اختیار دارند اما مسئولیت ندارند. این مجمع اختیار دارد در مورد امور تصمیم بگیرد اما در مورد پیامدهای این تصمیم مسئولیتی، ندارد.