نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: کیفیت برخی از برند های ایرانی با پوشاک خارجی برابر است ولی با قیمت پایین تر به مشتری عرضه می شود .
بهرام شهریاری نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: با نگاهی به سیر تاریخی پوشاک در ایران مشخص می شود که توانمندی تولید کنندگان ما در این عرصه بسیار بالا بوده است تا جایی که در دهه 80 صادرات پوشاک به کشورهای اروپایی معادل 150 میلیون دلار بود ولی با توجه به سیاست های ارزی دولت و پایین بودن دستوری نرخ دلار و واردات پوشاک خارجی با نرخ پایین، عرصه رقابت از تولیدکنندگان داخلی سلب شد.
به گزارش فصل اقتصاد، وی یکی از عوامل پایین بودن کیفیت برخی از پوشاک داخلی را به دلیل پایین بودن قیمت پوشاک بی کیفیت چینی دانست و افزود: با ورود پوشاک ارزان قیمت چینی بسیاری از تولید کنندگان به دلیل بالا بودن قیمت تمام شده، قدرت رقابت قیمتی را نداشتند و به منظور ماندگاری و حفظ در بازار مجبور به استفاده از مواد اولیه و تولید ارزان قیمت شدند که حاصل این اقدام تولید پوشاک بی کیفیت بود.
وی افزود: در حال حاضر نیز به دلیل سطح درآمد های متفاوت و قدرت خرید پایین برخی از افراد، تعدادی از تولید کنندگان مجبورند پوشاکی را تولید نمایند که قیمت تمام شده پایین داشته باشد. ولی با این حال در ایران برندهایی تولید می شنوند که از نظر کیفی قابل رقابت با برند های خارجی و حتی بالاتر از آنها هستند.
وی افزود: کیفیت برخی از صنایع چرمی ایران از رقبای خارجی نیز برتر می باشد.
نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران، عمده مشکلات صنعت پوشاک را در تامین مواد اولیه و نقدینگی دانست و گفت : به دلیل نوسانات قیمت ارز برای تامین مواد اولیه همچون پنبه برای کارخانجات ریسندگی این صنعت با مشکل روبروست چرا که بخشی از پنبه و الیاف مصنوعی مورد نیاز کشور از راه واردات تامین می شود.
وی افزود: با کاهش ارزش پول ملی نیز میزان نقدینگی تولیدات با مشکل روبرو شده است . به عنوان مثال سال گذشته با 10 میلیارد تومان 100 هزار تکه پوشاک تولید می شد که این میزان امسال به 50 هزار تکه کاهش یافته است.
شهریاری افزود: متاسفانه تزریق نقدینگی توسط بانک ها بیشتر به حوزه ساختمان انجام شده است در صورتیکه در بخش تولید نیاز بیشتری وجود دارد.
وی در خصوص اتخاذ سیاست جلوگیری از واردات پوشاک به کشور گفت: یکی از آسیب های منع واردات از دست دادن فضای رقابتی است ولی با توجه به کاهش ذخائر ارزی مهم ترین مبحث جلوگیری خروج ارز از کشور است.