عضو هیأت مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران با انتقاد از مصوبه اخیر دولت درباره آزادشدن واردات از مناطق آزاد بدون انتقال ارز گفت:این مصوبه موجب دلسردی تولیدکنندگان پوشاک شده است.
مجید فخار با محکوم کردن مصوبه دولت در مورد آزادسازی واردات بدون انتقال ارز در مناطق آزاد گفت: تولیدکنندگان پوشاک صد در صد با آزادسازی مجدد واردات از مناطق آزاد مخالف هستند ونمی‌دانند که چرا افراد تصمیم‌گیر، تعمدا یا سهواً تصمیماتی را اتخاذ می‌کنند که زمینه ساز تشدیدقاچاق است و موجب می‌شود قاچاقچیان برندهای خارجی گرفته تا سایر خرده فروشان بتوانند از این قوانین و دستورالعمل‌ها برای ضربه زدن به تولید داخل استفاده کنند.
به گزارش عصر اقتصاد، وی افزود: در نظر گرفتن سقف ۱۰۰ میلیون دلاری برای واردات در بازه زمانی مشخص، یک خطای استراتژیک است که مجدد برخی تولیدات کشور از جمله تولیدات پوشاک را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد این در حالی است که ضمانتی هم وجود ندارد که در یک بازه زمانی مشخص، این واردات صورت گرفته و به ماههای دیگر سال تسری پیدا نکند.
عضو هیأت مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران تصریح کرد: بر اساس تصمیم دولت، واردات پوشاک جزو کالاهای ممنوعه بوده و در گروه ۴ قرار می‌گیرد؛ ضمن اینکه مصوبه مجلس نیز وجود دارد که بر مبنای آن، واردات کالاهایی که تولید مشابه داخلی دارند، ممنوع شده است؛ بنابراین تصمیماتی همچون تصمیم اخیر دولت مبنی بر آزاد شدن واردات از مناطق آزاد بدون انتقال ارز، تولیدکنندگان داخلی را دلسرد کرده و این ذهنیت را ایجاد می‌کند که مسئولان، با تولید داخلی همراه نیستند و منافع خود را در واردات می‌بینند.
به گفته فخار، متأسفانه این مصوبه نیز، یک شگرد دیگر است که برخی قاچاقچیان و واردکنندگان متخلف از آن بهره می‌برند؛ در بازار داخلی به هیچ وجه به کالاهایی همچون پوشاک خارجی نیازی وجود ندارد و به اندازه کافی در تمام رسته‌ها، پوشاک با کیفیت تولید می‌شود؛ ضمن اینکه در شش ماه اخیر نیز این انگیزه ایجاد شده که با توجه به ممنوعیت واردات، ظرفیت‌ها را تکمیل‌تر می‌کنند و در انبارها وجود دارد؛ ضمن اینکه کارخانجات صنعتی نیز تولید را افزایش داده و کیفیت را ارتقا داده‌اند؛ در حالی که کیفیت پوشاک داخلی با برندهای خارجی برابری می‌کند.
وی اظهار داشت: تولیدکنندگان پوشاک با واردات قانونی با پرداخت عوارض و تعرفه مخالف نیستند؛ اما باید توجه داشت که همه حرف ما بر روی واردات قاچاق است که شرایطی نابرابر را برای تولیدکنندگان داخلی فراهم می‌آورد؛ بنابراین طبیعی است که وقتی صنعتی ضعیف باقی مانده است، لاجرم ممکن است عقب ماندگی داشته باشد و یا حتی به این نتیجه برسد که نباید سرمایه گذاری کند؛ پس این احتمال نیز وجود دارد که صنعت پوشاک در دانش فنی، تجهیزات و ماشین آلات کمبودهایی را داشته باشد؛ ولی برندهایی را در ایران داریم که تولیدکنندگان صنعتی قوی دارند و نه تنها کیفیت و تنوع آنها با نمونه‌های خارجی برابری می‌کند بلکه بهتر از رقبای خارجی است.
این عضو هیأت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک گفت: اگر قرار است که صنعت پوشاک ایران به جایگاه اصلی که شایسته آن هستیم، برسد، لازم است که حمایت شود؛ البته این حمایت به این معنا نیست که به این صنعت پول تزریق کنیم؛ بلکه همین که تکیه بر تأمین نیازهای داخلی با استفاده از پوشاک داخلی باشد، و تولیدکنندگان بدانند که بازار قوی دارند، مطمئناً راهگشا بوده و سرمایه‌گذاری را بیشتر می‌کند. به هرحال تولیدکننده واقعی به دنبال انحصار نیست و تلاش دارد تا بازار را حفظ نماید.