یک عضو اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: زمانی پوشاک ایرانی به اروپا صادر میشد، اما اکنون به خاطر تحریمها، مسائل بانکی و مواردی از این دست صادرات پوشاک دچار مشکلات متعدد شده و حتی پیشبینی میشود با توجه به کاهش واردات پوشاک، ترکیه نیز به دنبال ورود به بازارهای هدف ایران باشد.
عضو اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک گفت: زمانی پوشاک ایرانی به اروپا صادر میشد، اما اکنون به خاطر تحریمها، مسائل بانکی و مواردی از این دست صادرات پوشاک دچار مشکلات متعدد شده و حتی پیشبینی میشود با توجه به کاهش واردات پوشاک، ترکیه نیز به دنبال ورود به بازارهای هدف ایران باشد.
به گزارشایسنا، سعید حسینزاده اظهار کرد: زمانی که بحث تحریمها مطرح نشده بود صادرات پوشاک در سالهای ۱۳۸۴ به حدود یک میلیارد دلار هم رسیده بود، البته در آن دوره جوایز صادراتی را نیز داشتیم و نرخ ارز هم به نسبت ثابت بود.
وی با اشاره به اهمیت سیاستهای تشویقی در توسعه صادرات، گفت: اکثر کشورهای موفق در زمینه صادرات از مشوق های مربوطه بهره میبرند، اما اینجا مشوقهای صادراتی اعطا نمیشود یا مانند نوشداروی پس از مرگ سهراب است و آنقدر دیر اعطا میشود که دیگر تاثیر چندانی در روند کار صادرکننده ندارد.
وی ادامه داد: در شرایط فعلی با توجه به وضعیت ارز اگر صادرکنندگان بخواهند به شیوه مرسوم کار کنند ورشکست و متضرر میشوند؛ کما اینکه در این سالها صادرکنندگان قدیمی و بامهارت بسیاری داشتیم که در نبود سیاستهای حمایتی از جمله مشوقهای صادراتی ورشکست شدند.
بازارهای پوشاک ایرانی
این عضو اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: همچنان در بحث صادرات پوشاک در تمام بخشها مزیت صادراتی داریم و با توجه به آنکه کشورهای همسایه نزدیکی فرهنگی به ما دارند و هنوز مانند کشورهای پیشرفته همه چیز آنها علمی نشده، میتوانیم در این بازارها حضوری موفق داشته باشیم. اکنون عراق نیز بازار خوبی برای ایران است. علاوه بر این بازار روسیه را میتوان فرصت بسیار خوبی دانست که میتوان در آن به فعالیت پرداخت.
حسینزاده ادامه داد: اگر دولت در این کشور یک مرکز تجاری افتتاح کند تجار ایرانی به خوبی امکان فعالیت در روسیه را خواهند داشت. امیدواریم در این زمینه فرصتسوزی نشود و بتوانیم از بازار این کشور نیز استفاده کنیم و چرخه تولید کشور به حرکت درآید.
از ما تضمین میخواهند...
وی اظهار کرد: برای صادرات پوشاک باید مدتها رفت و آمد داشته باشیم و بعد از اعتمادسازی در بازار هدف به فعالیت بپردازیم. هیچ فردی حاضر نیست سفارش بدهد و سر فرصت سفارش خود را تحویل نگیرد. اکنون در بسیاری موارد از ما تضمین میخواهند. حال آنکه با توجه به شرایط موجود در بازار داخلی کسی اعتماد نمیکند به این شیوه فعالیت کند، چرا که تامین ارز تکنرخی برای تامین مواد اولیه امری زمانبر محسوب میشود.
حسینزاده در پایان گفت: اکنون کشور ترکیه به واسطه شرایط موجود، بخشی از بازار خود در ایران را از دست داده و طبیعی است که برای جبران آن در سالهای آتی به سراغ دیگر کشورهای همسایه برود. براین اساس در سالهای آینده رقابت دشوارتر خواهد شد و ترکها هم به سراغ کشورهای هدف ما خواهند آمد. در چنین شرایطی حتی اگر ما به جای تمرکز بر صادرات به فکر جلوگیری از واردات و تامین نیازهای داخل هم باشیم به طور قطع همان کارکرد صادرات را خواهد داشت.