دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: متأسفانه تولیدکنندگانی که ازنظر برندینگ ارتقا پیدا می‌کنند خیلی سریع با برخورد سازمان‌هایی مانند اداره مالیات، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روبرو می‌شوند و این سازمان‌ها هرکدام به‌نوعی این تولیدکنندگان را محدود می‌کنند، بنابراین تا زمانی که این مشکلات وجود دارد نمی‌توان به ارتقا برند پوشاک در کشور امیدوار بود.
سعید جلالی قدیری بابیان اینکه اکنون مهم‌ترین مشکل صنعت پوشاک قاچاق است، تصریح کرد: معمولاً پوشاک به‌صورت استوک ( جنسی که در انبار ذخیره می‌شود و یا دست‌دوم است) از مبادی غیرقانونی وارد کشور می‌شود.
به گزارش پایگاه خبری گسترش، وی افزود: این موضوع کل زنجیره تولید پوشاک اعم از تولید پارچه، نخ و صنایع وابسته را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باوجوداینکه محمدرضا نعمت زاده، وزیر پیشین صنعت، معدن و تجارت دستورالعملی را برای ثبت نمایندگی‌های خارجی در ایران ابلاغ کردند، هرچند این ابلاغیه در حال اجرا است اما تاکنون نهایی نشده است.
دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران ادامه داد: علاوه بر این، اجرای دستورالعمل کدهای شناسایی کالا نیز به‌کندی صورت می‌گیرد و معدود واردکنندگانی که واهمه‌ای از دستورالعمل‌ها داشتند اکنون فعالیت خود را گسترده‌تر کرده‌اند.
جلالی قدیری اظهار کرد: در حال حاضر تعداد تولیدکنندگان صنعتی ۱۵۰۰ و تولیدکننده صنفی ۲۰ هزار مورد است که این تولیدکنندگان در حوزه‌های مختلف صنعت پوشاک فعالیت دارند.
دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران تصریح کرد: محصولاتی که تولیدکنندگان پوشاک کشور تولید می‌کند ازنظر قیمت و کیفیت قابلیت رقابت با محصولات خارجی را دارند؛البته برخی مشکلات ازجمله تأمین نقدینگی در حوزه صنعت پوشاک وجود دارد.
وی در پاسخ به این پرسش که برای رسیدن به برند معتبر جهانی در حوزه پوشاک تولیدکنندگان نیاز به چه زیرساخت‌هایی داریم، تصریح کرد: این موضوع شاخه‌های مختلفی ازجمله فرهنگ‌سازی را دربرمی گیرد.متأسفانه برخی از تولیدکنندگان برای فروش محصولات به‌اجبار برندهای خارجی را روی محصولات خود نصب می‌کنند و این درحالیست که عمده محصولاتی که در بازار وجود دارد ممکن است، تولید داخل باشد اما با برندهای خارجی به بازار عرضه می‌شود.
جلالی قدیری ادامه داد: برای برندسازی نیاز به سرمایه وجود دارد امروزه دیگر تولید کار سختی نیست و موضوع مهم کنونی برندینگ است که متأسفانه در بازار ایران برای برندهای خارجی هیچ‌گونه محدودیتی وجود ندارد اما زمانی که اسمی از برندهای ایرانی برده می‌شود تولیدکننده را پشیمان می‌کنند.