صنعت نساجي ظرفيت بالايي در اشتغال زايي و ايجاد ارزش افزوده دارد و به دليل سهم سرمايه گذاری كمتر نسبت به سـاير صنايع از اولويت ويژه ای برخوردار است. به نظر مي رسد دولتمردان اين اولويت را هرچند با كمي تاخير درک كردند اما بايد به طور مداوم توسط تشكل ها و رسانه ها اين اولويت را يادآوری و پيگيری كرد.
علیمردان شیبانی-نایب رییس هیأت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران
به گزارش خبر آنلاین، طبيعي است كه در سال های اخير به دليل تحميل تحريم های اقتصادی به ايران، نتوانستيم در همه صنايع از جمله صنعت نساجي از تكنولوژی جديد استفاده كنيم. در هشت سال گذشته و هم زمان با تشديد تحريم ها، اگر ماشين آلات جديدی هم از راه هايي وارد مي شد، كارآيي لازم را نداشت و به روز نبود.
خوشبختانه با لغو تحريم ها، اميدواريم مشكلات برطرف شود و امكان وارد كردن ماشين آلات و تجهيزات به روز داشته باشيم. اگر فناوری در صنعت نباشد، توليد مناسب نخواهيم داشت. ايراني ها هر زمان فرصتي در اختيار داشـته باشند، بهترين ها را دنبال مي‌كنند. يادم است در نمايشگاه ها آخرين تكنولوژی ها را خريداری مي كرديم.
حتي تكنولوژی هايي كه اروپايي ها به آن دسترســي نداشتند. طي سـال های گذشته از تجهيزات با كيفيت بالا استفاده كرديم كه هنوز كارآيي دارد در صورتي كه اگر ماشين آلات سطح پايين خريده بوديم، خيلي زود از بين مي رفت. معتقدم در صورت فراهم شدن شرايط، مي توانيم از كشورهايي اروپايي مثل آلمان، فرانسه، ايتاليا و اتريش كه در صنعت نساجي از كشورهای درجه يك جهان هستند، برای نوسازی تجهيزات اين صنعت در ايران، ماشين آلات خريداری كنيم.
به طور قطع بخش خصوصي بايد برای نوسازی تجهيزات صنعت نساجي وارد عمل شود. بخش غيرخصوصي در اين صنعت مرده و بايد هم بميرد. معني ندارد كه بخش دولتي وارد صنايع شود و با بخش خصوصي رقابت كند.
تشکل های بخش خصوصي به ويژه اتاق بازرگاني بايد شرايط مذاكره با شركت های خارجي برای نوسازی تكنولوژيكي صنعت نساجي را فراهم كنند. علاوه بر تشكل ها، وزارت صنعت هم بايد در اين راستا تلاش كند و بانك مركزی بايد امكان گشايش اعتبار را فراهم كند.
تا زماني كه نتوانيم ال سي باز كنيم، نمي توانيم به فروشنده اطمينان بدهيم كه پولش را پرداخت مي كنيم. شركت های خارجي درصورت عدم ايجاد فضای اعتماد و اطمينان، از فروش ماشين آلات به ايران خودداری مي كنند.
صنعت نساجي ظرفيت بالايي در اشتغال زايي و ايجاد ارزش افزوده دارد و به دليل سهم سرمايه گذاری كمتر نسبت به ساير صنايع از اولويت ويژه ای برخوردار است. به نظر مي رسد دولتمردان اين اولويت را هرچند با كمي تاخير درک كرده اند اما بايد به طور مداوم توسط تشكل ها و رسانه ها اين اولويت را يادآوری و پيگيری كرد.
اشتغال جوانان به عنوان يكي از مهم ترين سرمايه های كشور در گرو رونق صنايعي مثل نساجي است. جوانان سرمايه های اين كشورند كه در صورت نبود فرصت شغلي جلای وطن مي كنند. نساجي يكي از حوزه هايي است كه مي توان با استفاده از ظرفيت های آن، اشتغال را افزايش و اثرات اجتماعي و اقتصادی بيكاری را در جامعه كاهش داد.