5 توصیه مهم به دولت دوازدهم‎

رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت باید هرچه سریع‌تر نسبت به این مسئله اقدام کرده و جلوی این فساد را بگیرند. برخی شنیده‌ها حاکی از این است که بعضی پزشکان موفق شدند در یک سال 39 میلیارد تومان نسخه به دولت تحویل بدهند. این مسئله تمام اثرات مثبت این طرح را فرو خواهد کشید و این آن را تبدیل به چاه ویل می‌کند. چاهی که دولت هرچقدر هم مالیات بگیرد نمی‌تواند هزینه‌هایش جبران کند. بنابراین اولین توصیه من به دولت دوازدهم این است که در طرح تحول سلامت جلوی گسترده شدن فساد را بگیرد. این مسئله به‌اندازه کاهش هزینه‌های جاری دولت اهمیت دارد.

به‌طورقطع دولت روحانی می‌تواند بدون اینکه کوچک‌ترین آسیبی به معیشت کارکنان دولت برسد، سالانه از 10 تا 15 میلیارد تومان در هزینه‌های جاری صرفه‌جویی کند. من با توجه به سابقه سی‌ساله اداری و تجاری و ارتباط روزمره با نهادهای مختلف دولتی به این مسئله اشاره می‌کنم. با بخش‌های مختلفی از دولت سروکار داریم که کوچک‌ترین خاصیتی ندارند اما صدها میلیارد تومان هزینه سالانه آن‌هاست. اغلب روابط عمومی‌ها در دولت که هیچ‌کس هم نمی‌داند تعداد آن‌ها چقدر است و چقدر برای آن‌ها در سال هزینه می‌شود، بدون اینکه هیچ بازدهی داشته باشند، قابل‌حذف شدن هستند. این مسئله که با ایجاد هزینه‌های هنگفتی از این قبیل، هزینه‌های عمرانی تحت‌فشار قرار بگیرد و پیمانکاران نتوانند مطالباتشان را از دولت بگیرند درست نیست.

پیشنهاد من به دولت این است که خیلی زود، ستادی را در درون دولت تشکیل دهند با این هدف که از انتهای خردادماه سال 96، ماهی یک هزار میلیارد تومان در هزینه‌های جاری دولت صرفه‌جویی شود بدون اینکه کوچک‌ترین آسیبی به معیشت کارکنان دولت وارد شود. پیشنهاد دوم در ارتباط با استانداران و فرمانداران است. قشر جوان در شهرها و استان‌های مختلف از خمودگی استانداران دولت یازدهم ناراضی بودند. این افراد انگیزه‌ای برای کار و تعلق‌خاطر سیاسی به دولت ندارند و همه‌چیز برای آن‌ها علی السویه است. به نظر من باید به‌طورجدی در سطح استانداران و فرمانداران اصلاحاتی انجام شود و کسانی در فرمانداری‌ها کار کنند که بتوانند با تحرک بیشتر به خواسته‌های مردم پاسخ دهند.

نکته دیگر این است که دولت باید اصلاحات اقتصادی را درزمینهٔ های مختلف با جدیت بیشتری دنبال کند. تک‌نرخی کردن ارز، اختصاص درآمدها و هزینه‌های مربوط به افزایش قیمت دلار و هزینه‌های عمرانی باید با سرعت بیشتری انجام بگیرد. کشور به تحرک در هزینه‌های عمرانی نیاز دارد و باسیاست‌های جاری امکان ایجاد این تحرک وجود ندارد. این فضیلت نیست که سه سال است قیمت بنزین را ثابت نگه داشتیم و هزینه‌های عمرانی دولت تقریباً تعطیل است. باید از صرفه‌جویی از هزینه‌های جاری و تعدیل بری خدماتی دولتی به تغییراتی جدی برسیم.

ایجاد اشتغال از اهمیت به سزایی برخوردار است. به نظر می‌رسد دولت روحانی می‌تواند درزمینهٔ انضباط پولی بهتر و بیشتر عمل کند. فقدان انضباط مالی به‌طور نسبی در این دولت مطرح است و آسیب‌زاست. البته انضباطی که در این دولت وجود دارد به‌هیچ‌عنوان با آنچه در دولت‌های نهم و دهم جاری و ساری بود قابل‌مقایسه نیست. دولت‌های نهم و دهم از بدترین دولت‌ها بودند. دولت روحانی باید به رشد هزینه‌های جاری و سیاست‌های پولی لجام‌گسیخته غلبه کند. نرخ رشد نقدینگی بین 24 تا28 درصد است و این عملکرد اصلاً رضایت‌بخش نیست. بعید است که بانک مرکزی و مدیرانش هم از این مسئله به‌عنوان عملکرد خوب و قابل‌قبول یاد کنند. به‌طورکلی به نظر می‌رسد که باید سرعت بیشتری به اصلاحات اقتصاد و سیاسی بدهیم. درزمینهٔ اشتغال در شرایط بحرانی قرار گرفتیم پس باید برای حل آن به سمت راه‌حل‌های انقلابی و موردنیاز بحران حرکت کنیم.