قاچاق با صنعت پوشاک و نساجی چه کرده؟

واردات غیرقانونی محصولات نساجی و پوشاک، بهره‌وری پایین، فرسوده بودن ماشین‌آلات، پایین بودن مقیاس تولید و کمبود نقدینگی ازجمله مشکلات این صنعت است. این‌ها مواردی است که فرهاد خداداد کاشی و هانیه فیروزجنگ در پژوهش خود به آنها اشاره می‌کنند. صنعت نساجی و بافندگی نمونه‌ای از فعالیت‌های تولیدی در ایران بوده که به دلیل رقابت محصولات خارجی روبه‌زوال گذاشته است.

بالا بودن قیمت تمام‌شده محصولات نسبت به کالاهای مشابه خارجی، فقدان دانش پیشرفته، تامین نقدینگی در گردش، بدهی صنعتگران به بانک‌ها، بالا بودن نرخ بهره، فرسوده بودن ماشین‌آلات، عقب‌افتادگی در زمینه مدسازی، اتخاذ سیاست‌های تعرفه‌ای متغیر برای صادرات و واردات کالا، ضعف قوانین تولید در کشور، رکود داخلی و نابه‌سامانی فضای کسب‌وکار ازجمله تنگناهایی هستند که صنعتگران در بخش نساجی امروزه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. قاچاق گسترده پوشاک و پارچه از کشورهایی مانند چین، ترکیه، امارات، تایلند و... صنایع نساجی کشور را با بحران مواجه ساخته است.
برآوردها نشان می‌دهد حجم قاچاق پارچه و پوشاک بیش از میزان صادرات در این صنایع است. براساس اطلاعات ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، محصولات نساجی و پوشاک رتبه دوم را در خصوص آمار قاچاق به خود اختصاص داده‌اند. قاچاق پوشاک و پارچه به دلیل حمل‌ونقل آسان، عدم فسادپذیری، قابلیت نقدشوندگی سریع و برخورداری از ارزش‌افزوده بالا همواره مورد توجه بوده است .