اگرچه صنعت نساجی در ایران به عنوان یکی از صنایع قدیمی و کهن شناخته شده است، اما نام شهر یزد به عنوان شهر «تار و پود» در این زمینه همواره سر زبان ها بوده و به نوعی اغلب فعالان این صنعت را به خود مشغول کرده است.
کارشناسان صنعت نساجی در این زمینه معتقدند میزان تولید پارچه رومبلی این شهر با 200 تولیدکننده مطرح و بنام می تواند به عنوان گل سرسبد منسوجات این شهر نه تنها میزان مورد نیاز بازار داخلی را تأمین کند، بلکه زمینه صادرات قابل توجهی را نیز فراهم کند.
در این زمینه «فرصت امروز» گفت وگویی کوتاه با علی عشقیان، مدیرعامل شرکت شیوا نساج یزد، تولیدکننده انواع پارچه رومبلی داشته که در ادامه می خوانیم.
به عنوان نخستین سوال بفرمایید آیا شما ورود سرمایه های جدید به این صنعت را پیشنهاد می دهید؟
به طور کلی صنعت نساجی به عنوان یکی از صنایع بسیار مهم و قابل توجه به خصوص در بحث اقتصاد مقاومتی است که ظرفیت های بی شماری برای تحقق این مهم دارد. بنابراین سرمایه گذاری در آن می تواند همان یک تیر و دو نشان معروف خودمان باشد، اما اگر همه شرایط مهیا باشد، یعنی زیرساخت ها، حمایت های قانونی و بازارهای فروش. با درنظر گرفتن این شرایط علاقه مندان می توانند وارد بخش تولید شوند.
حداقل سرمایه مورد نیاز برای تولید چقدر است و امکانات مورد نیاز چیست؟
اگر سرمایه گذاری علاقه مند به سرمایه گذاری در این زمینه است باید به فکر ایجاد یک کارخانه صنعتی باشد که برای این کارخانه حداقل 15میلیارد تومان سرمایه نیاز است و برای این کار کارگاهی با سوله 1500متری و انبارها و تجهیزات مختلف بافت لازم است. اما در بخش کارگاهی شاید این رقم سرمایه گذاری حتی به کمتر از 500میلیون تومان هم برسد.
در این زمینه به صورت کارگاهی هم امکان تولید وجود دارد؟
بله؛ این کاری است که به صورت خودجوش در یزد اتفاق افتاد، به این ترتیب که تعدادی از کارگاه های کوچک با تولید محصولات به صورت زنجیره ای از تولید توانسته اند هزینه های اولیه خود را کاهش دهند و نمونه ای واقعی و درست از بنگاه های زودبازده را به نمایش بگذارند.
به زودبازده بودن این کارگاه ها اشاره کردید؛ به طور کلی دوره بازگشت سرمایه در این زمینه چه مدت است؟
اگر شرایط تولید مناسب باشد و بازار پررونقی داشته باشیم، دوره بازگشت این سرمایه گذاری حداکثر یک سال تعیین شده است، بنابراین ارزش افزوده قابل توجهی در انتظار سرمایه گذاران است که می توان آن را تا 30درصد هم برآورد کرد.
پارچه رومبلی در ایران به چه قیمتی عرضه می شود؟
به طور کلی قیمت پارچه های رومبلی داخل کشورمان از متری 5هزار تومان تا 60هزار تومان است و بسته به نوع بافت و مواد اولیه مورد نیاز متفاوت است.
به نظر شما مهم ترین معضل تولید پارچه رومبلی در کشورمان به خصوص استان یزد چیست؟
مهم ترین معضل در تولید انواع پارچه رومبلی نه کمبود منابع مالی است و نه رکود بازار، بلکه واردات بی رویه و بدون ضابطه این محصول از کشور چین باعث شده تا بسیاری از تولیدکنندگان با مشکل مواجه شده و تعداد قابل توجهی از آنها به طور کلی تعطیل شوند. به صورتی که اکنون باید بگوییم شهر تار و پود را دریابید، چون اگر این رویه ادامه داشته باشد، شاهد بروز بحران در این منطقه خواهیم بود.
بسیاری از مسئولان خبر از حمایت از تولید داخلی می دهند، ولی فعالان بازار کماکان به واردات بدون ضابطه اشاره می کنند؛ مشکل دقیقا کجاست؟
حمایت از تولید روی کاغذ و صرفا در سخنرانی ها اتفاق می افتد، ولی اگر هر روز صبح به گمرک استان یزد مراجعه کنید، می بینید روزانه در استانی که گل سرسبد تولید پارچه رومبلی است، نزدیک به 20کانتینر پارچه رومبلی با انواع و اقسام تعرفه ها وارد می شود. چون سودجویان با استفاده از خلأ های قانونی موجود تحت عناوین مختلف این محصول را از کشور چین وارد می کنند.
حال سوال اینجاست که آیا این است حمایت از تولید داخلی؟ و اصولا چه نیازی به واردات پارچه رومبلی به این استان داریم؟ حمایت یعنی کاری که دولتمردان ترکیه برای صنعت تولید پارچه رومبلی خود انجام داده اند. در این کشور هر متر پارچه رومبلی چینی تقریبا 1/5دلار عوارض گمرکی دارد و در کنار آن باید 18درصد مالیات هم بدهد، اما در ایران کل هزینه واردات با استفاده از همان روش هایی که اشاره کردم، کمتر از 50سنت است.
برای جلوگیری از واردات به نهادها و ارگان های مرتبط مراجعه نکرده اید؟
ما از تمام ظرفیت رسانه ها استفاده کرده ایم، حتی از تلویزیون هم کمک گرفته ایم، اما راه به جایی نبردیم تا جایی که ابتدای امسال نامه ای هم به دفتر مقام معظم رهبری نوشتیم که مگر ایشان بتوانند با دستوری به فریاد تولیدکنندگان برسند چون هنوز هم شاهد ورود کانتینرهای وارداتی و همچنین قاچاق کالا هستیم.
مهم ترین خواسته شما از مسئولان چیست؟
ما از مسئولان نه وام می خواهیم و نه معافیت مالیاتی، فقط از آنها تقاضا داریم جلوی واردات بی رویه و بدون برنامه را بگیرند، چون با شرایط کنونی فضای شفاف اقتصادی برای حضور تولیدکنندگان داخلی وجود ندارد. بنابراین هیچ تولیدکننده ای نمی تواند دورنمای سرمایه گذاری اش را پیش بینی کند و نمی داند قدرت رقابت با کالاهای وارداتی و کالاهای قاچاق را دارد یا نه؟