وام های ارزان قیمت، راه نجات صنعت نساجی

وضعیت صنایع نساجی خوب نیست. آمار زیادی از تعطیلی واحد های مختلف این صنعت به گوش می رسد. اما آنچه که مسلم است، این است که استارت این تعطیلی ها، قبل از دولت جدید زده شده بود.
البته نباید تحریم ها را کم اثر دانست. در دوران تحریم ها صنعت نساجی دیگر نتوانست ماشین آلات جدید وارد کند تا با تکنولوژی های روز دنیا منطبق شود. سلیقه های مردم و دنیا تغییر کرده است. در حال حاضر، محصولات پوشاک ترکیه هم از نظر کیفیت و کمیت به صرف تر شده است و قیمت تمام شده پایین تری دارند. پوشاک این کشور از نظر طرح و نقشه از کیفیت بالاتری برخوردار است. به این ترتیب در تولید پوشاک گوی سبقت را از ایران ربود.
از طرف سلیقه مصرف کننده ایرانی باتولید داخل همخوانی ندارد. همان طور که آمار گمرک نشان می دهد، بیشترین واردات پوشاک ایران از سه کشور چین، امارات و ترکیه انجام می شود. از طرفی هم قیمت تمام شده و مد و طرح روز باعث شده تا خریداران ایرانی به سمت تولیدکننده های خارجی بروند. همین مساله هم باعث شده تا رکود در بازار حاکم شود و خریدی صورت نگیرد.
تمام این مشکلات را باید کنار مشکلات بانکی، تامین اجتماعی و مسایل اقتصادی که دیگر واحد های صنعتی با آن مواجه هستند قرار داد.
از بعد از لغو تحریم ها در ژانویه سال 2016، اتفاقاتی رخ داد. اما به نتیجه رسیدن آن زمان بر است. راهی که کشوری مثل ترکیه رفته و ما نتوانسته ایم برویم را باید در طول زمان کوتاهی سپری کنیم و از تکنولوژی روز دنیا بهره ببریم.
سیستم بانکی ایران هنوز به سرو سامان قبل از تحریم ها برنگشته است. این موارد را باید در کنار اتفاقات سال 91 قرار داد. در این سال یک مرتبه ارزش پول ملی کاهش پیدا کرد. همین مساله منجر شده تا قیمت ماشین آلات گران تمام شود. به این ترتیب حتی تولیدکنندگان داخلی هم که می خواهند ماشین آلات جدید و به روز وارد کنند تا تولیدی مدرن تر و به صرفه تر داشته باشند هم از پس هزینه ها برنمی آیند.
دولت باید حمایت کند تا وام ها ارزان قیمت به صنعت نساجی پرداخت شود. به هرحال، صنعت نساجی میزان اشتغال زیادی دارد. همچنین اگر واحدی صنعتی تعطیل شود، هزینه راه اندازی دوباره اش، خیلی زیاد است، اما اگر زمانی که مشکلی دارد، به آن کمک کوچکی شود، راحت تر و سریع تر دوباره به میدان برمی گردند. به هرحال، اگر دولت حمایت نکند، این واحد تعطیل می شوند.