ایجاد انگیزه تولید، تنها را ه حل مشکلات ایجاد انگیزه تولید، تنها را ه حل مشکلات

در آن زمان من به مسئولین وقت عرض کردم با توجه به این سخت‌گیری‌هایی که انجام می‌دهید، باید به قاچاقچی‌های فرش دستباف دست‌مریزاد و خسته نباشید بگوییم چون اگر می‌خواستند بر اساس قوانین موجود عمل کنند، مطمئنا فرشی از ایران به بازارهای خارجی نمی‌رسید و جای خالی فرش ایرانی را در بازار اروپا و حتی آمریکا، فرش‌های چینی، پاکستانی، رومانیایی، روسی و... پر می‌کرد.
البته که سخنان آن روز من مورد سرزنش قرار گرفت ولی چون واقعیت را گفته بودم، ابداً پشیمان نیستم و امروز هم دقیقا در نقطه مقابل آن زمان، باید از صادرکنندگان مجاز و غیرمجاز کالاهای ترکیه به ایران تشکر کنم که با اقدامات موزیانه‌ای که برای پر کردن بازار کشور با انواع کالاهای نساجی و پوشاک خود انجام دادند، به نوعی مسئولان مملکت را بیدار کردند تا برای نجات باقیمانده صنعت نساجی و پوشاک کشور اقدامی انجام دهند.
به یاد دارم زمانی که آقای تورگوت اوزال رییس جمهور فقید ترکیه به ایران آمده بود، در جلسه‌ای در اتاق بازرگانی زمانی که یکی از حضار از او در مورد برنامه‌هایش برای آینده ترکیه سوال کرد، این مرد بدون لحظه‌ای تامل گفت: من سه برنامه برای ترکیه در نظر گرفته‌ام که با تمام توان از آنها حمایت می‌کنم:
1) حمایت از صنایع گردشگری و توسعه آن در تمام سطوح
2) تقویت صنایع اتومبیل سازی
3) فراهم ساختن بستر مناسب برای توسعه صنایع نساجی و پوشاک.
او معتقد بود اگر این سه صنعت بتواند سرپا بایستند، علاوه بر اشتغال‌زایی و سودآوری بالا می‌توانند اقتصاد ترکیه را زیر و رو کرده و به سمت توسعه و پیشرفت رهنمون کنند. جالب اینکه او بدون اینکه تامل و درنگی داشته باشد، این پاسخ را به فرد سوال‌کننده داد یعنی معلوم بود این برنامه از مدت‌ها قبل برای ترکیه تدوین شده است. وی تاکید داشت باید در این سه مورد موفق عمل کنیم چون اطمینان داریم در حین اجرا بسیاری از مسائل موجود در کشور ترکیه حل خواهد شد. کما اینکه پس مدت کوتاهی شاهد نتایج و دستاوردهای اجرای برنامه‌های وی در کشور ترکیه هستیم.
درست برخلاف کشور ما که سالیان سال و نزدیک به 3 دهه است که برنامه‌های مختلف توسعه تدوین می‌شوند و مشکلات بخش تولید و صنعت و راهکارهای رفع آنها از جانب ما و خود مسئولین گفته می‌شود ولی در عمل کاری از پیش نبرده ایم.
پژوهشگران اقتصادی و اجتماعی کشور می‌توانند در قالب یک کار تحقیقاتی، به محاسبه هزینه‌هایی که سالانه صرف مقابله با جرایم اجتماعی و اخلاقی، نگهداری از زندانیان و اداره زندان‌ها، هزینه‌های مربوط به نیروی انتظامی و دادگاه‌ها، هزینه‌های انجام‌شده برای مبارزه با قاچاق کالا، هزینه‌های نگه‌داری بزهکاران در کانون اصلاح و تربیت یا سازمان بهزیستی، هزینه‌های خرید و نصب میلیاردها تن میله‌ها و نرده‌های فلزی كه روی دیوارهای جلوی در و پنجره‌ منازل و ادارات در سراسر كشور نصب شده، هزینه‌های دزدگیر منازل و خودروها، بیمه‌های بیکاری، همچنین هزینه‌هایی که برای تربیت نیروی جوان تحصیل‌کرده از مقطع ابتدایی تا دانشگاه صرف شده، و... بپردازند و در طرف دیگر معادله، هزینه‌های ناشی از معافیت‌های مالیاتی، کاهش سهم کارفرمایان از بیمه تامین اجتماعی و حذف بیمه تکمیلی، معافیت‌های گمرکی برای واردات ملزومات تولید اعم از مواد اولیه، ماشین‌آلات، قطعات و...، حذف یا کاهش هزینه‌های انشعابات آب، برق و گاز و... را قرار دهند.
نمی دانم در کدام کشور به اندازه کشور ما به سازمان تامین اجتماعی پول پرداخت می‌شود؟ در کدام کشور در ازای این همه پولی که سازمان مذکور دریافت می‌کند چنین خدماتی کم ارزشی به بیمه‌شده تحویل می‌دهد؟ به دلیل خدمات ضعیف این سازمان، اجباراً کارگران برای زنده ماندن باید بیمه تکمیلی داشته باشند که عملا به قیمت گزافی برای صنعت و صنعتگر تمام می‌شود.
همه ما از اوضاع اقتصادی کشور آگاهیم. آمارها نشان می‌دهد که بدهی دولت چه رقم سرسام آور و عجیبی شده و چقدر بیکار بی‌سواد و با سواد و دانشگاه‌رفته بیکار در کشور داریم؟ همگی به نواقص قانون کار واقف هستیم و متاسفانه قوانین مزاحم و ضدتولید در کشور به وفور دیده می‌شود. با رکودی که در این سالها در اقتصاد حاکم بوده اکنون شاهد اجرای تبعیض‌آمیز اصلاحیه قانون مالیات‌های مستقیم هستیم؛ یعنی هنوز اکثر تولیدکنندگان صنایع نساجی مشکلشان با اجرای نادرست قانون مالیات بر ارزش افزوده که صنعت را به رکود رسانده حل نشده، قانون جدیدی وضع می‌شود؛ آنهم قانونی که به راحتی می‌تواند برای صاحبان صنایع دردسر ایجاد کند و تولیدکننده را به زمین بزند. اگر در حال حاضر و سریعاً راه حلی برای وضع موجود نیابیم متاسفانه شاهد فجایع بسیار زیادی خواهیم بود.
تقاضا می‌كنم فراموش نكنیم: سرمایه‌گذاران و تولیدكنندگان كه به دنبال عشق به مالكیت و تولید، خود را به هزاران آب و آتش می‌زنند، در صورتی كه به عاقبت زندگی توجه كنند كه باید همه را بگذارند و بروند و عنایت به این حقیقت داشته باشند كه مال، مال اجتماع است نه مال آنها، چنین كار شاقی را برگردن نمی‌گیرند. پس بگذاریم مردم بدین عشق وقت خود را صرف ترقی و تكامل نمایند، بگذارید تا این انگیزه و عشق بماند و نتیجه‌اش تولیدات زیادتر و فراوانی باشد تا من و شمایی كه كمتر كار می‌كنیم از بركت كار آنها زندگی بهتری داشته باشیم.
از صاحبان پول و سرمایه نهراسیم، صاحبان زر (سرمایه) و صاحبان زور (مقام) اصالتا بد نیستند وقتی كه ظالم و متجاوز شدند بد می‌شوند. یك آدم فاقد زر و فقیر هم وقتی كه در همان محدوده خودش مثلا به زن و بچه‌هایش ظلم و به حقوقشان تجاوز كند، بد می‌شود. البته وقتی سرمایه‌دار و یا زوردار فاسد و ظالم شد تعفنش بیشتر است و فضای وسیع‌تری را آلوده می‌كند و تعداد زیادتری را می‌آزارد، همانگونه كه وقتی فیل بگندد، بوی تعفنش بیش از فساد یك گنجشك اطرافیان را مشمئز می‌كند. «این گندیدن است كه بد است نه بزرگ بودن.»