طمع خرده فروشان ترك به بازار ایران

در این بین اما، آمار واقعی از حجم قاچاق پوشاك وجود ندارد و مسوولان هر بار، بر اساس برآوردهای نسبی خود عددی را اعلام می كنند. اما یكی از كشورهایی كه به مبدا اصلی قاچاق پوشاك به ایران تبدیل شده، تركیه است. قاچاق پوشاك از تركیه به ایران موضوع تازه یی نیست. ترك ها بازار پوشاك ایران را تمام و كمال می خواهند و با وجود حجم بالای واردات رسمی پوشاك از تركیه، شاهد قاچاق شدید این كالا نیز از این كشور همسایه به ایران هستیم. بر همین اساس، برقراری تعرفه ترجیحی كه از آن به عنوان گام مهم ساماندهی قاچاق پوشاك به كشور یاد می شد، هیچ تاثیری در كاهش واردات كالای قاچاق نداشته است، زیرا قاچاق محصولات تركیه یی برای واردكنندگان به صرفه تر بوده و پایین آوردن چند درصدی تعرفه ها، برای واردكنندگان رسمی ترغیب كننده نیست. بنابراین پوشاكی كه به صورت قاچاق به كشور وارد می شود، سهم بیشتری از تولیدات داخلی دارد و برقراری تعرفه ترجیحی با تركیه، تاثیر چندانی بر كاهش واردات قاچاقی پوشاك نداشته است. این در شرایطی است كه مسوولان كشورمان، تعرفه ترجیحی را همواره ابزار مناسبی برای كنترل و كاهش قاچاق دانسته اند. بر اساس آمار، در حال حاضر، تولیدكنندگان پوشاك ایرانی در بهترین حالت، 30درصد از نیاز مصرفی مردم به این كالای مصرفی را تامین می كنند و مابقی آن از كشور های دیگر و عمدتا از طریق قاچاق در اختیار مصرف كنندگان قرار می گیرد. با توجه به گسترده بودن حجم تولیدات زیر پله یی پوشاك، آمار دقیقی از تولید این محصول در كشور وجود ندارد و در ارائه آمار، تنها بر برآورد های مربوط به پوشاك تولیدی تولیدكنندگان بزرگ كشور استناد شده است. به دلیل علاقه مردم به كالاهای خارجی، تولیدات زیرپله یی ما كه بخش غالبی از تولیدات را نیز تشكیل می دهند، محصولات خود را با مارك های غیرواقعی و خارجی به فروش می رسانند. آن طور كه آمار رسمی حكایت دارد، تعداد واحد های صنعتی تولید پوشاك كه از وزارت صنعت مجوز گرفته اند، كمتر از 100 واحد هستند و مابقی واحد های تولیدی پوشاك، صنفی و خرد به شمار می روند. آمار حضور پرشور برندهای ترك در ایران از سوی دیگر، شركت های خرده فروشی تركیه در میان نخستین شركت هایی قرار دارند كه سرمایه گذاری های خارجی سوددهی در بازار ایران انجام خواهند داد و انتظار می رود طی ۳ سال آینده، تعداد فروشگاه های تركیه یی در ایران به هزار واحد برسد. به گزارش پایگاه خبری «تودی زمان»، با لغو تحریم های غرب علیه ایران، شركت های خرده فروشی تركیه در میان نخستین شركت هایی قرار دارند كه سرمایه گذاری های خارجی سوددهی در بازار ایران انجام خواهند داد. شركت «دی اس دامات» تركیه كه در زمینه پوشاك فعالیت دارد، اعلام كرد كه تنها 3 روز بعد از لغو تحریم های ایران، یك فروشگاه جدید در تهران افتتاح كرده است. زمان افتتاح شعبه شركت دامات در تهران و بیانیه های شركت های مشابه فعال در بخش منسوجات نشان دهنده تمایل صنعت پوشاك این كشور به استفاده از فرصت های احتمالی در بازار ایران بعد از لغو تحریم هاست. شركت مودو، یك شركت خرده فروشی دیگر نیز اعلام كرده كه در حال بررسی آغاز فعالیت ها در ایران در سال جاری است. اتحادیه برندهای متحد تركیه، كه بیش از 500 برند معتبر ترك عضو آن هستند و اكثر آنها خرده فروش هستند، قصد دارد در طی 3 سال آینده 865 فروشگاه در ایران دایر كند. این اتحادیه هفته گذشته به رسانه ها اعلام كرد: 29 مورد از برندهای ما قبلا دارای 135 فروشگاه در ایران بوده اند. با لغو تحریم ها، 20 برند دیگر اكنون در مجموع قادر به افتتاح 500 فروشگاه در این كشور هستند. با گشایش فروشگاه های جدید كه از طریق شركت های ترك حاضر در بازار ایران انجام خواهد شد، كل تعداد فروشگاه ها بعد از 3 سال به هزار مورد خواهد رسید. بیلگین آیگول، رییس شورای تجاری ایران و تركیه در شورای روابط اقتصادی خارجی تركیه گفت، در طول سال های تحریم، شركت های ترك با محدودیت هایی در زمینه تعرفه ها، مشكلات در گرفتن وام و تضعیف قدرت خرید ایرانی ها مواجه بودند. به دلیل مشكلات ناشی از تحریم ها، ارزش صادرات كالاهای ترك به ایران از 9.9 میلیارد دلار در سال 2012 به 4.1 میلیارد دلار در سال 3.8 ،2013 میلیارد دلار در سال 2014 و 3.68 میلیارد دلار در سال 2015 كاهش یافت. آیگول افزود: بعد از تحریم ها، ایران به یك بازار جذاب برای ترك ها تبدیل شده، اما چالش هایی هم در این بازار وجود دارد. سه چهارم اقتصاد ایران دولتی است. همچنین ایران هنوز عضو سازمان تجارت جهانی نشده و این موجب می شود شركت ها مثلا در برابر رقابت غیرعادلانه آسیب پذیر باشند. صنعت نساجی در حال نابودی است اما امیر قدیمی نژاد، رییس اتحادیه بنكداران و طاقه فروشان پارچه در این باره گفت: ورود بی رویه پوشاك از كشورهای همسایه یكی از علل بسیار مهم در از بین بردن صنعت نساجی كشورمان است. وی ادامه داد: ارزش افزوده یی كه از سیر تكمیلی پارچه در كشورمان گرفته می شود، سبب ایجاد هزینه های كمرشكن تولید شده است و به همین دلیل تولید پارچه در كشور برای تولیدكنندگان به صرفه نیست و آنها ترجیح می دهند نقدینگی خود را به سمت واردات پوشاك از كشورهای دیگر به كار گیرند. قدیمی نژاد با اشاره به اینكه استفاده از پارچه های تولید داخلی در كشور به صرفه نیست، گفت: هزینه های تولید پارچه در كشور بسیار زیاد است و به همین دلیل، تولیدكنندگان نقدینگی موجود خودشان را برای واردات پوشاك كه سبب ارزان تر تمام شدن قیمت كالا می شود، به كار می برند. رییس اتحادیه طاقه فروشان پارچه درباره كیفیت پارچه های تولید داخل، اظهار داشت: برای افزایش كیفیت پارچه های تولید داخل باید فناوری را به روز كنیم و به سرمایه نیاز است تا تجهیزات تازه وارد كشور كنیم. این فعال صنفی ادامه داد: برای تامین سرمایه، تولیدكنندگان مجبورند به بانك ها مراجعه كنند كه این اقدام باعث می شود آنها بهره های بسیار زیادی به بانك ها پرداخت كنند؛ به همین دلیل ترجیح می دهند به جای افزایش كیفیت كالاهای خود به راحتی پوشاك را از كشورهای دیگر وارد كنند. قدیمی نژاد افزود: مردم هم به دنبال ارزانی كالا و همچنین كیفیت بالای كالا هستند؛ به همین دلیل از كالاهای وارداتی استقبال می كنند. وی خاطرنشان كرد: قیمت تمام شده تولید در كشور ما بسیار بالاست و تولیدكنندگان داخلی تمایلی به افزایش تولیدات خود ندارند. اختلاف دردسر ساز تركیه و روسیه از سوی دیگر، با برهم خوردن روابط سیاسی و تجاری دو كشور روسیه و تركیه، گمانه زنی هایی وجود دارد كه واردات و همچنین قاچاق پوشاك به ایران افزایش یابد و به نظر می رسد اختلاف این دو كشور، دردسرهایی را برای كشور ما به همراه خواهد داشت. با توجه به اینكه اجناس وارد شده از تركیه با قیمت بسیار نازل به كشور ما می آید، فروش آنها برای قاچاقچیان سودآور است و این در حالی است كه به دلیل اینكه تولید كننده ما با 30 درصد ظرفیت كار می كند، قطعا قیمت تمام شده پوشاك ایرانی بالاتر از پوشاك ترك است. همچنین با توجه به برهم خوردن رابطه تركیه با روسیه، تركیه اكنون با انباشت جنس مواجه شده است و این جنس ها با قیمت های خیلی پایین به كشور ما قاچاق می شود كه این موضوع خیلی بدتر از ركود است. به عقیده كارشناسان، تولیدكنندگان ایرانی از ترك ها جامانده اند و آنها بازار شب ایران را تسخیر خواهند كرد؛ چرا كه واحدهای تولید پوشاك در ركود به سر می برند و برخلاف سال های گذشته كه معمولا در نیمه دوم سال و با نزدیك شدن به روزهای پایانی نه كارگر پیدا می شد و نه كسی وقتی برای كار اضافی داشت، اما امسال ركود به قدری سنگین است كه اكثر كارگاه ها را تعطیل كرده یا به حالت نیمه تعطیل كار می كنند. قانونی برای جلوگیری از ورود «استوك»ها به باور بسیاری از فعالان حوزه پوشاك، در این شرایط میزان قاچاق به كشور ما قطعا بیشتر می شود، چراكه تولید كننده توان تولید ندارد و به سراغ جنس های استوك تركیه می رود و آنها را با قیمت های پایین به كشور وارد می كند. لذا پیش بینی این است كه میزان قاچاق در سال جاری نسبت به سال های قبل افزایش پیدا كرده و عمده دلیل آن این است كه در سال های گذشته تولیدی ها با تمام ظرفیت كار می كردند اما امسال توان تولید ندارند كه اگر جلوی این موضوع گرفته نشود افت تولید بیشتر خواهد شد. تنها راهی كه می توان با آن جلوی قاچاق را گرفت اجرای قانون GS1 (تمام واردات و فروش پوشاك در فروشگاه ها با كد رسمی و كنترل و نظارت دقیق انجام شود) است كه قرار بود اجرا شود. البته قرار بود این كار از اول آبان ماه با جدیت انجام شود، اما با گذشت دو ماه از زمان وعده داده شده می بینیم كه این موضوع هنوز اجرایی نشده است، چرا كه اگر جلوی فروش پوشاك قاچاق در فروشگاه ها را می گرفتند، جنس های دو تا سه دلاری تركیه به ایران نمی آمد. در هر حال، اگر جلوی واردات غیررسمی پوشاك گرفته نشود، مطمئن باشید كه تولید داخلی ما رونق پیدا نمی كند.