در سال‌های نه چندان دور با کشت گسترده پنبه، صنایع نساجی در کشور پا گرفت و کارگران زیادی مشغول به‌کار شدند، اما با گذشت چند دهه از آن زمان،دوباره مورد بی مهری مسئولان قرار گرفت.
در روزگاری نه چندان دور کشت پنبه در منطقه گرگان و دشت رونق فراوانی داشت تا جایی که این منطقه به سرزمین طلای سفید شهره بود. کشت ۱۲۰ هزار هکتار و در برخی مواقع تا ۱۸۰ هزار هکتار پنبه در اراضی کشاورزی منطقه نه فقط اقتصاد و معیشت کشاورزان، بلکه کارگرانی که از برخی استان‌های دیگر به منطقه می‌آمدند را هم تأمین می‌کرد و در عین حال چرخ صنایع را هم می‌چرخاند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، روزگاری با تولید پنبه، چرخ حدود ۴۰ کارخانه پنبه پاک‌کنی در گرگان و دشت می‌چرخید. کارگران زیادی در آن‌ها کار می‌کردند و نان بر سر سفره‌هایشان می‌بردند. اما با گذشت دو سه دهه از آن زمان، دیگر نه چرخی باقی مانده که بچرخد و نه دیگر خبری از روز‌های سفیدبختی پنبه‌کاران و کارخانه‌داران است.
در بروز این اتفاق به طور قطع همه بخش‌ها دخیل بوده و هستند که روزگاری، چنین سخت، بر سرزمین طلای سفید رفته است. بالا رفتن هزینه‌های زندگی و افزایش قیمت تمام شده محصول از یک سو و حمایت نکردن از این محصول از سوی متولیان، موجب شد تا امروز از متوسط ۱۵۰ هزار هکتار پنبه کاری حدود ۲۰ هزار هکتار و از ۴۰ کارخانه پنبه پاک‌کنی ۳ کارخانه در استان گلستان باقی بماند.
البته نه فقط در گلستان بلکه در سایر مناطق کشور هم اوضاع چنین است؛ کشوری که صنایع نساجی‌اش حرف‌های زیادی برای گفتن داشت حالا وارد کننده الیاف مصنوعی از کشور‌های مختلف شده است. در حالی‌که الیاف‌های مرغوب پنبه گلستان چرخ کارخانه‌های ریسندگی را به خوبی به حرکت در آورده و با چرخش دوک‌های کارخانه‌های ریسندگی، صنایع نساجی کشور از رونق برخوردار بود.
برخی سیاست‌ها و برنامه‌های اشتباه کشت پنبه موجب شد تا از سرزمین طلای سفید خاطره‌ای در ذهن‌ها باقی بماند هر چند در سال‌های اخیر تلاش‌های برای احیای این محصول با ارزش افزوده بالا در کشور در حال انجام است، ولی تا رسیدن به روز‌های اوج راه طولانی در پیش دارد.
به گفته کارشناسان پنبه کشور، وش تولید شده در گلستان به خاطر اقلیم مناسب و رطوبت متعادل از لحاظ کیفیت در رده نخست کشور قرار دارد، اما در تولید با توجه به کشت‌های جایگزین پنبه و مشکلات این بخش بعد از خراسان و فارس در رده سوم کشور قرار گرفته است.
افزایش سطح زیرکشت پنبه و خودکفایی در تولید الیاف
مجری طرح پنبه وزارت جهاد کشاورزی از افزایش سطح زیرکشت این محصول خبر داده و گفته امسال سطح زیرکشت پنبه به ۹۸ هزار و ۸۰۰ هکتار رسیده که این رقم نسبت به پارسال حدود ۱۰ درصد رشد داشته است.
به گفته ابراهیم هزارجریبی در برخی سال‌ها سطح زیرکشت پنبه در کشور به کمتر از ۷۰ هزار هکتار هم رسیده بود که با مشوق‌ها و برنامه‌های عملیاتی دولت این سطح حدود ۳۰ هزار هکتار بیشتر شده است.
او معتقد است علاوه بر افزایش سطح زیرکشت، کیفیت محصول تولیدی نیز نسبت به پارسال بهتر شده به طوری که میزان عملکرد به ۲ هزار و ۷۰۰ کیلوگرم در هکتار رسیده است که این میزان نسبت به سال گذشته افزایش ۲۰۰ کیلویی را نشان می‌دهد.
مجری طرح دانه‌های روغنی کشور از تولید ۲۷۰ هزار تنی وش از مزارع کشور خبر داده و گفته ۸۱ هزار تن الیاف برای صنایع ریسندگی تولید می‌شود که خودکفایی در این زمینه را از ۵۸ درصد به ۶۸ درصد افزایش می‌دهد. هزارجریبی گفته به‌رغم تحریم و محدودیت‌های ارزی این رشد مواد اولیه صنایع ریسندگی مطلوب است.
۴۸ رقم جدید پنبه در کشور معرفی شد
او با بیان اینکه کشت این محصول مورد توجه جدی دولت و وزارت جهاد کشاورزی است، پیش بینی کرد که با واقعی شدن قیمت ارز و بسته شدن راه برای واردات بی‌رویه، تمایل کشاورزان را برای کاشت این محصول بیشتر شود و از سوی دیگر استفاده از بذر‌های اصلاح شده عملکرد واحد سطح را درخصوص این محصول بالا ببرد.
این مقام مسئول از برنامه‌ریزی ۵۰ هزار هکتاری سطح زیرکشت پنبه برای سال آینده اشاره کرد و گفته برنامه وزارت جهادکشاورزی رسیدن به ۱۵۰ هزار هکتار پنبه در سال آینده است که تحقق این برنامه می‌تواند، خودکفایی در زمینه تولید الیاف را هم به دنبال داشته باشد.
او با بیان اینکه در برنامه ششم توسعه باید میزان تولید و خوداتکایی در محصول پنبه افزایش پیدا کند، اظهار داشت: با توسعه زنجیره پنبه، علاوه بر تأمین نیاز کشور به این محصول و اشتغال مناسب در زنجیره‌های تولید شامل کشت و ریسندگی، تولیدات جانبی مانند روغن و کنجاله ایجاد می‌شود که موجب رونق صنایع روغن‌کشی و تامین نیاز نهاده‌های صنایع دام و طیور خواهدشد.
اختصاص یارانه مستقیم به پنبه‌کاران
مدیرعامل صندوق پنبه ایران نیز معتقد است اگر از نظر اقتصادی تولید پنبه به‌صرفه باشد سطح زیر کشت نیز افزایش پیدا خواهد کرد، اما مسئله افزایش سطح زیر کشت یک موضوع فرمایشی نیست که با دستور اتفاق بیفتد.
محمدحسن کاویانی با انتقاد از برخی سیاست‌ها در زمینه کشاورزی، از محصول شالی به عنوان رقیب و عامل محدود کننده کشت پنبه در کشور یاد کرد و افزود: این محصول در تمام مناطق کشور که پنبه کشت می‌شود دارای رقیب زراعتی است. به عنوان مثال در استان‌های شمالی کشور مانند گلستان و مازندران که بهترین پنبه‌های کشور را تولید می‌کنند، زراعت شالی رقیب بزرگ کشت پنبه است.
او زراعت پنبه را زراعت سختی و نیاز به کمک و حمایت‌های دولتی دارد به سیاست‌های کشور‌های تولید کننده وصادر کننده پنبه و تخصیص یارانه مستقیم به کشاورزان این محصول اشاره کرد و افزود: باید زراعت پنبه را مقرون به صرفه کنیم تا کشاورزان به کشت آن رغبت پیدا کنند. با توجه به مشکلات فعلی و تحریم‌ها اگر نتوانیم پنبه کافی تولید کنیم صنعت نساجی با مشکل جدی روبرو می‌شود و تعطیلی کارخانجات را شاهد خواهیم بود.
خودکفایی در تولید پنبه دست‌یافتنی است
کاویانی نیاز سالیانه صنعت نساجی را ۱۲۰ تا ۱۴۰ هزار تن وش اعلام کرد و گفت: امسال برآورد‌ها حاکی از آن است که ۷۰ هزار تن پنبه تصفیه شده تولید شود که با این وجود مابقی نیاز کشور از طریق واردات باید تأمین شود. برآورد‌ها حاکی از آن است که از ابتدای سال، ۲۰ هزار تن پنبه وارد کشور شده است.
مدیرعامل صندوق پنبه از وضعیت ابهام‌آمیز سال آینده و مشکلاتی که ممکن است برای صنایع نساجی کشور ایجاد شود، نگران است و گفته تا پایان امسال مشکل کمبود پنبه نداریم، اما اگر مشکلات تخصیص ارز مرتفع نشود، نگران ۶ ماهه سال آینده هستیم چرا که تا مهر آینده پنبه داخلی نداریم و حتما باید از پنبه وارداتی استفاده کنیم.
او با بیان اینکه خودکفایی پنبه دست یافتنی است، خاطرنشان کرد: اگر از لحاظ کمیت و کیفیت شرایط خوبی برای کشاورزان ایجاد شود، ظرف چند سال آینده به خودکفایی خواهیم رسید.
کاویانی با تأکید بر اینکه برای رسیدن به خوداتکایی حداقل ۱۵۰ هزار هکتار زراعت پنبه لازم است، گفت: در حال حاضر سطح زیر کشت پنبه در کشور ۹۰ هزار هکتار است که با افزایش سطح زیرکشت و توزیع مناسب بذر، کود و سم همانند دهه ۵۰ شمسی می‌توان در تأمین پنبه مورد نیاز داخل بی‌نیاز از واردات بود.