.jpg)
جمشید بصیری با بیان اینکه هوای اقتصادی مملکت سیاسی است گفت: قوانین و ضوابط کشور حال صنعت نساجی را بد کرده است.
جمشید بصیری رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران درباره وضعیت صنعت نساجی کشور اظهار داشت: صنعت نساجی ما حال بدی ندارد بلکه این هوای اقتصادی مملکت است که با سیاسی شدن روی تمام صنایع از جمله نساجی تاثیر بد گذاشته است.
به گزارش عصر اقتصاد، وی افزود: در صنعت نساجی، به دلایل بسیار غیرمنطقی از جمله ضوابط و قوانین دست و پاگیر انگیزه لازم از دست رفته است و تا این قوانین و ضوابط اصلاح نشود وضعیت این صنعت درست نشده و به تبع آن سرمایه گذاری و بازار تازه پیدا نمی شود.
بصیری با تاکید بر اینکه این قوانین و ضوابط همه راه‌ها را به روی صنعت نساجی بسته است گفت: یکی از این قوانین دست و پاگیر، سخت‌گیری‌های سازمان حفظ نباتات برای واردات پنبه به دلیل احتمال وجود کرم سرخ در آن است وقتی قانون وضع می‌شود که خرید پنبه از اکثر کشورها بدلیل وجود کرم سرخ با مشکل مواجه است و مستلزم گندزدایی است و تنها خرید از برخی کشورها نظیر ازبکستان بلامانع است و از سوی دیگر ازبکستان هم به ایران پنبه نمی‌فروشد تکلیف چیست؟
وی در پاسخ به اینکه چرا دولت به خرید پنبه از ازبکستان و تاجیکستان تاکید دارد گفت: می گویند تمام پنبه‌های موجود در سراسر کره زمین، آلوده و دارای کرم سرخ است و اگر از کشورهای دیگر پنبه وارد کنیم محصول ما را آلوده می‌کنند. ازبکستان جزو معدود کشورهایی است که پنبه‌اش آلوده نیست از طرفی چون ازبکستان نمی‌خواهد خام فروشی داشته و ترجیح می‌دهد که خودش کارخانه ریسندگی داشته باشد بنابراین از فروش پنبه به ایران خودداری می‌کند. رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران به میزان تولید پنبه در دهه‌های گذشته در کشور اشاره کرد و بیان داشت: حدود 60 سال پیش که نه وزارت کشاورزی به این بزرگی بود و نه پژوهشگاه، بذر اصلاح شده، کود، سم،کمباین و نه جاده داشتیم تولید پنبه ما 254 هزار تن بود که حدود 60 هزار تن آن را در داخل مصرف و بقیه را صادر می کردیم. حتی در زمان دکتر مصدق که به دلیل ملی شدن صنعت نفت تحریم شدیم با صادرات پنبه این مملکت را اداره کردیم در حالی که امروز با همه امکانات موجود، تولیدمان به 50 هزار تن کاهش پیدا کرده است. وی ادامه داد: در سال‌های 46 تا 62 بزرگترین صادرکننده پارچه به آلمان، انگلستان، ایتالیا و فرانسه بودیم زیرا استانداردهایمان به اندازه‌ای قابل قبول بود که با استقبال گسترده‌ای از سوی مصرف‌کنندگان این کشورها روبه‌رو بود جالب است بدانید به دلیل همین استانداردها و کیفیت بالا یکی از کارخانجات داخل تا هفت سال لباس پلیس انگلستان را تامین می‌کرد.
سه دلیل مهم کوچک شدن صنعت نساجی
بصیری تغییر شرایط مردم و کشاورزان، پیشرفت علم و جایگزین شدن ماشین الات به جای انسان و کوچک شدن مزارع پنبه را از جمله دلایل دیگر در کوچک شدن صنعت نساجی دانست و بیان داشت: از آنجا که کاشت پنبه در زمین‌های کوچک به صرفه نیست در زمان‌های گذشته زمین‌های پنبه کاری بزرگ و گسترده بود اما پس از انقلاب با فرار صاحبان مزارع بزرگ، این زمین‌ها در اندازه‌های کوچک در اختیار کشاورزان قرار گرفت و متاسفانه دیگر در این زمین‌ها پنبه کاشته نشد. وی یادآور شد: بررسی‌هایی که در سال 48 تا 54 در حوزه نساجی انجام شد نشان می داد ایران به دلیل دارا بودن آب و هوای مناسب و موقعیت سوق الجیشی قابلیت تولید 525 هزار تن انواع پنبه را دارد اما متاسفانه به دلایلی که ذکر شد این اتفاق نیفتاد و امروز ما باید برای خرید پنبه جلوی ازبک‌ها به اصطلاح گردن کج کنیم. رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در توضیح اینکه چه راهکاری باید اندیشیده شود تا برای تهیه پنبه به مشکل برنخوریم گفت: وزارت کشاورزی باید سریعا چندین مرکز قرنطینه ایجاد کند تا پنبه وارداتی ابتدا به آنجا فرستاده و سپس داخل کشور شود این در حالی است که مسئولان وزارت کشاورزی می‌گویند ما بودجه نداریم و خودتان اینکار را بکنید و همین مساله کوچک صاحبان صنعت را گرفتار کرده است. وی شرایط بیمه در کشور را از دیگر معضلات موجود در صنایع مختلف به ویژه نساجی معرفی کرد و اظهار داشت: در میان کشورهای آسیایی هیچ کشوری را پیدا نمی‌کنید که کارفرما بیشتر از15 درصد بابت کارگر پرداخت کند اما در ایران سهم کارفرما در بیمه 23 درصد،کارگر 7 درصد و دولت 3 درصد است در نهایت یک دفترچه تامین اجتماعی به کارگر می‌دهند که هیچ کاربردی نداشته و تنها بخشی از هزینه‌های درمانی کارگر را پرداخت می‌کند! این موضوع باعث می‌شود کارگر نتواند با طیب خاطر کار کند و همین دغدغه‌های کوچک، کیفیت فعالیت و راندمان وی را به شدت کاهش می‌دهد.
اجرای ناقص بهترین قانون دنیا در ایران
بصیری در ادامه به میزان صادرا
سیدشجاع الدین امامی رئوف, [۰۶.۰۱.۱۸ ۱۴:۲۴]
ت محصولات نساجی در یک دهه گذشته اشاره کرد و افزود: در سال‌های 80 تا 88 صادرات عظیمی به تمام اروپا داشتیم زیرا آن زمان مشوق‌های صادراتی وجود داشت که در حال حاضر وجود ندارد و همین مساله ما را از صادرکننده به واردکننده تبدیل کرده است. من معتقدم حال که به گفته مسوولان پولی برای مشوق‌های صادراتی وجود ندارد در ازای آن به تولید کننده کارت اعتباری بدهند تا زمان پرداخت مالیات یا مثلا بازپرداخت‌هاى گمرکى تخفیفات یا معافیت‌هایی برای وی در نظر گرفته شود. ایشان به یکی دیگر از قوانین دست و پاگیر در صنعت نساجی اشاره کرد و اظهار داشت: در حال حاضر یکی از بهترین قوانین دنیا در ایران یعنی مالیات بر ارزش افزوده به شکل ناقص اجرا می‌شود. این قانون برای مصرف کننده گذاشته شده در حالیکه فقط تولیدکننده باید آن را پرداخت کند مگر تولید کننده چقدر سود می‌کند که بخواهد 9 درصد بابت ارزش افزوده بدهد؟! بصیری همچنین به عدم حضور ایران در سازمان تجارت جهانی اشاره و تصریح کرد: ایران با این عظمت و جایگاه و توانی که دارد جزو کشورهای WTO (سازمان تجارت جهانی) نیست و نمی‌تواند صادرکننده باشد چون باید برای صادراتش به کشورهای اروپایی13 درصد تعرفه پرداخت کند مجموع همه این عوامل یعنی عدم مشوق‌های صادراتی،عدم تامین مواد اولیه، عدم عضویت در WTO و دیگر فشارهای داخلی باعث شده تا تولیدکننده نتواند روی پای خودش بایستد. رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در پایان ابراز داشت: در حال حاضر دروازه کشور را برای ترک‌ها، چینی‌ها وهندی‌ها باز کرده اند؛ نفت را به هندی‌ها می فروشند آنها نمی‌توانند پولش را پرداخت کنند و در ازای آن نخ می‌دهند در نتیجه کارخانه‌های ریسندگی داخل به دلیل وجود همین نخ هندی در بازار باید متوقف شوند، از سوی دیگر قاچاقچیان به ترکیه بنزین قاچاق می‌کنند و به جای پولش لباس ترک وارد می‌شود بنابراین تا قوانین و ضوابط درست نشود نمی‌توان انتظار تحول در صنعت نساجی داشت.