رودخانه سیتارام اندونزی از زباله سیاه شده و آلوده ترین رودخانه جهان نام گذاری شده است. موقعیت به قدری بد شده که از ارتش کمک گرفته شده تا زباله ها را تا قبل از تخریب آبراهه ها از بین ببرد. فوربز گزارشی در این باره منتشر کرده است.
طبق این گزارش، این تنها یک تکه از مساله آلودگی بزرگ در آسیاست. طبق گزارش سازمان حفاظت از اقیانوس ها در سال 2017، چین، اندونزی، فیلیپین، تایلند و ویتنام، نسبت به دیگر نقاط جهان، پلاستیک های بیشتری را در اقیانوس ها تخلیه کرده اند. البته این تنها مشکل آسیا نیست. پلاستیک یکی از بزرگترین چالش های محیط زیستی در جهان است. ایالات متحده 33.6 میلیون پلاستیک مصرف کرده که تنها 9.5 درصد آن بازیافت شده است.
نه تنها پلاستیک زندگی دریایی را نابود می کند و باعث خفگی پرندگان دریایی می شود، بلکه سم پلاستیک در نهایت می تواند به غذاهای دریایی که ما می خوریم هم وارد شود. همچنین ده ها سال زمان نیاز دارد تا این پلاستیک ها تجزیه شوند.
هرچند هنوز وضعیت ناامیدکننده نیست. بهترین را برای کاهش ضایعات پلاستیکی، کاهش مصرف است. چند راه برای پیوستن به این جنبش وجود دارد:
*به جای بطری، از فیلتر آب استفاده کنید
این کار ممکن است برای مصرف کنندگان آسیایی سخت ترین راه باشد. هنگ کنگی ها 5.2 میلیون بطری پلاستیک آب در هرروز مصرف می کند.
Bluewater، یک شرکت سوئدی امیدوار است، تکنولوژی تصفیه آب به زودی در خانه ها، دفاتر در سراسر آسیا مورد استفاده قرار بگیرد. این شرکت امیدوار است که دسترسی به آب فیلتر شده را برای عموم افزایش دهد و این عادت که آب بطری از آب تصفیه شده بهتر است را از بین ببرد.
آندرس جاکوبسون، مدیرعامل Bluewater می گوید: این روش می تواند یک راه پایدار برای مصرف آب و بهترین گزینه باشد.
*تحویل مواد غذایی با ظروف سازگار با محیط زیست
فروشندگان خیابانی ویتنام و تایلند به طور گسترده در سراسر آسیا هستند. آنها در تحویل غذای خود از ظروف پلاستیکی استفاده می کنند.
یک استارت آپ تجارت الکترونیک به دنبال مبارزه با زباله های تولید شده از ظروف یک بار مصرف است. آنها محصولات سازگار با محیط زیست تولید و در میان شرکت ها، فروشگاه ها، هتل ها و دانشگاه ها توزیع می کنند.
این بسته شامل قاشق هایی از جنس بامبو، کارد و چنگال قابل استفاده مجدد و یک بطری آب از جنس استیل است.
طبق گزارش های بین المللی، 6 میلیون تن پلاستیک بی دوام –اساسا کارد و چنگال- هرساله از بین می رود. براورد شده است که تا سال 2050، میزان پلاستیک های اقیانوس ها بیش از ماهی ها خواهد بود.
*نه گفتن به کیسه های پلاستیکی
سال گذشته، یک سوم از 1.67 میلیون تن ضایعات خانگی در سنگاپور، شامل زباله های بسته بندی بود، ابتدا کیسه های پلاستیکی و بعد هم بسته بندی موادغذایی. این میزان برای پر کردن هزار استخر شنای المپیک کافی است.
کیسه های پلاستیکی یک راه مناسب و مقرون به صرفه برای بسته بندی موادغذایی محسوب می شوند، اما آنها غیرقابل تجزیه هستند و معمولا هم به اقیانوس ها ریخته می شوند.
به همین دلیل هم تایوان به دنبال ممنوع کردن همه پلاستیک های یکبار مصرف از جمله کیسه، لیوان های نوشیدنی، کار و چنگال توسط رستوران ها و کسب و کارها تا سال 2030 است.
در کشورهایی مانند چین و ویتنام بسته بندی کیسه ای یک فرم ساده حمل و نقل است و بعید به نظر می رسد که یک شبه تغییر کند.
*پیوستن به جنبش خودتان
شرکت در پاکسازی ساحل شاید راه حل پر زرق و برقی نباشد، اما یک راه حل موثر و معنادار است. یک گروه به نام «یک جزیره یک صدا» به تازگی با حدود 20 هزار نفر جمعیت، 120 ساحل اطراف بالی، جزیره محبوب اندونزی را پاکسازی کرده اند.
شما می توانید به سازمان بزرگ پاکسازی ساحل هم بپیوندید و ابزارهای سازماندهی پاکسازی سواحل در سطح محلی را فراهم کنید.